ÞÓRA
Þegar við bjuggum á Sauðanesi þá áttum við forláta hryssu, hana Skjónu mína. Við ætluðum að leiða hana undir hann Fagra-Blakk en hann var af góðu kyni – langt aftur í aldir.
ANNA
Og kom ekki mannvænlegt – uhu, eintak – út úr því?
ÞÓRA
Ekki varð nú af því. Heldurðu ekki að helvítið hann Sóti, algjör tunta af næsta bæ, Auðnuleysu … ég bara tárast þegar ég segi frá þessu. Heldurðu ekki að hann hafi læðst upp á hana Skjónu mína og þjösnast á henni í óra tíma.
ANNA
Jesús minn, og mótmælti hún ekki.
ÞÓRA
Hvað gat hún svo sem gert – hann hefði bara orðið fullur ofsa og harðýðgi.
ANNA
Ekki að spyrja að – þetta karlkyn – það skilur ekki að nei þýðir nei.
ÞÓR
Ég var gráti nær.
ANNA
Ekki skal mig undra. Þetta hefur náttúrulega orðið hið mesta grey?
ÞÓRA
Ja, en það sannaðist þarna hið fornkveðna: Fátt er svo með öllu illt að ekki boði nokkuð gott.
ANNA
Hvernig geturðu sagt þetta? Hvernig gat þetta orðið gott.
ÞÓRA
Jú, sérðu – við slátruðum Auðnuleysingja – en svo nefndum við folaldið – um haustið. Veturinn á eftir varð mjög harður – sá harðasti í manna minnum – og kjötið af greyinu reyndist bæði bragðgott og nærandi.
Fyrri – Yfirlit góðgætis – Næsta